سال 93 خیلی سال پر خیر وبرکتی بود پسرکم ،بخاطر اون سفر شیرین وبیادموندنی که دسته جمعی با من وبابایی وابجی حانیه رفتیم کربلا با پای پیاده.

خیلی  خوب بود کاش بازم قسمت بشه امام حسین ما رو سیاه هارو بطلبه.

الان دیگه حامد کربلایی شدی،وای چقدم بهت میاد،ازت که میپرسم اسمت چیه؟میگی حامد اقا کربلایی.

قربونت برم عزیزم. دلم برا صحن وسرای نجف و کربلا و کاظمین خیلی تنگ شده خودتمکه همیشه میگی:مامان بازم بریم کربلا.شاید وقتی بزرگ شدی یادت نیاد اما مهم اینه که زیارت کردی و رو پیشونیت مهر زوارتوالحسین خورده،این اربعین سال 93 خیلی با سالای دیگه فرق داشت چون همه ی مردم با پای پیاده میرفتن کربلا.

راستی مادرجون ودایی حسن وخاله حمیده ،مادرجون پنجتن وعمه فاطمه،خاله معصوم ،اقا باقر ،محمد مهدی وخاله رقیه باطاها،خاله بابایی با محمدحسین،دوست بابایی با مامان وباباش همسفرای کربلا مون بودن.

عکسارو چند وقت بعد میذارم